نامه به کودکی که هرگز زاده نشد

کودکم ! سعی کن درک کنی که مرد بودن فقط به زاِئده ای که در جلویت داری .. نیست . مرد بودن یعنی آدم بودن . برای من این مهم است که تو کسی باشی . آدم بودن اصلاح زیبایی است که فرقی بین زن و مرد یعنی داشتن و نداشتن آن نمی گذارد .

قلب و فکر آدمها جنسیت ندارد . من هیچگاه از تو تقاضا نمی کنم که چون مردی یا زنی باید کار خاصی را انجام دهی . فقط دو تا چیز از تو می خواهم اول اینکه از به دنیا آمدن و معجزه هستی می توانی استاده کنی و دوم اینکه هیچوقت تن به پستی و ذلت ندهی . پستی و دنائت مثل یک جانور وحشی و خونخوار است که همیشه سرراه ما کمین کرده است . ناخن هایش را با توجیه هایی مثل احتیاط .. عقل .. و مصلحت اندیشی در بدن همه فرو می کند .

دلبندم .. نمی خواهم سرت را کلاه بگذارم و به تو دروغ بگویم . نمی خواهم بگویم که زندگی مثل یک زیرانداز نرم و راحت است که می توانی با پای پرهنه و خیال راحت رویش راه بروی . نه حقیقت این است که زندگی مثل یک جاده پرپیچ و خم و پر از سنگ و خاک است . خاک های سفتی دارد که تو را روی زمین می اندازند و زخمی و مجروح می کنند . پر از سنگ هایی که تنها با کفش های محکم و آهنی می توانی از روی آنها رد شوی .

اوریانا فالاچی