دیالوگ 3

هلیا آرام جان مادر! از خواب برخاسته با صدایی بلند فزیاد می زند مامایی مامایی . جوابی نمی شنود این بار ماماییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی کشان جیغ می زند وارد اتاق می شوم بغل می گشاید و می گوید مامایی خوشی ؟

دختر قشنگم سلام صبح بخیر

تکرار می کند خوشی ؟

دقیق می شوم به کلمه اش ! حالم را می پرسد

 تا آنجایی که انگشتانم قدرت دارد  می چلانمش چون با او خوشترینیم ...